ಅವಸರವೇಕೆ?

ಕೇಳೊ ನನ್ನೆದೆಯ ಸವಾರನೆ

ನಿನ್ನವಳು ಭಾವಗಳೇ ಇಲ್ಲದ 

ಬರಡುಜೀವ ಎಂದು ಹೇಳದಿರು

ಹೇಳಿ ನನ್ನನು ನೋಯಿಸದಿರು 

ನೋಯಿಸಿದ ತಪ್ಪಿಗೆ ನೋವುಂಡು 

ನಿನ್ನನೆ ನೀನು ಶಿಕ್ಷಿಸದಿರು

ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಂಚಿನ ಒಂದು ಒಳಪಿಗೊಸ್ಕರ 

ಮಾಡಿರುವ ನನ್ನಲಂಕಾರ ನಿನಗೆ ಕಾಣದೆ? 

ನಾನು ಮುಡಿದ  ಹೂವಿನ ಪರಿಮಳ 

ಕರೆಯುತಿಲ್ಲವೆ ನಿನ್ನನು ನನ್ನ ಸನಿಹಕೆ?   

ನನ್ನ ಎರಡೂ ಕಂಗಳ ಈ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣ 

ಹೇಳದೆ ನಿನಗೆ ನನ್ನ ತಳಮಳದ ಕಥೆ? 

ನೀನಪ್ಪಲು ಬಯಸಿ ಬಳಿ ಬಂದಾಗ 

ಮೈಶಾಖಕೆ ರೋಮಾಂಚನಗೊಂಡು 

ಬಿಂಕವದು ನನ್ನ ಮೈಮೇಲೆ ಬಂದು 

ನನಗರಿವಿಲ್ಲದೆ ನಿನ್ನ ದೂರ ತಳ್ಳಿದರೆ 

ಪ್ರೀತಿಸುವ ಪರಿ ತಿಳಿಯದವಳೆನ್ನುವೆ?

ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಗೆ ಹೇಳಲಿ ನಾ ನಿನಗೆ?   

ಮುತ್ತಿಡಲು ಮೈದುಂಬಿ ನೀಬಂದಾಗ 

ನಿನ್ನ ಬಿಸಿಯುಸಿರಿನ ಬಡಿತಕೆ ಸಿಕ್ಕಿದ  

ನನ್ನ ಮೈಯಲ್ಲಿ ಬೆದರಿ ಬೆವರಿಳಿದು  

ಲಜ್ಜೆಯ ಮೊರೆಹೋಗಿ ಅವಿತರೆ  

ಭಾವಗಳಿಲ್ಲದ ಬೊಂಬೆ ಎನ್ನುವೆ? 

ಹೇಗೆ ಬಿಡಿಸಿ ತಿಳಿಸಲಿ ನಾ ನಿನಗೆ?

ಹೆಣ್ ಮಳೆಯಲೆಂದೂ ನೆನೆಯದ ನಿನಗೆ 

ಹೆಣ್ ಜೀವದ ತಳಮಳ ಹೇಗೆ ತಿಳಿದೀತು 

ಮಲ್ಲಿಗೆ ತಂದು ಹೆಣ್ಣ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮಾಡುವ 

ಕಲೆಯನು ನೀನೆಂದು ಕಲಿಯುವೆಯೊ? 

ಬಿಂಕ ಬಿಗುಮಾನ ವ್ಯಯಾರಗಳಾಡಿಸುವ  

ತುಂಟ ಮಾತಾಡಲೆಂದು ತಿಳಿಯುವೆಯೊ? 

ಒಲವು ಮೂಡಿದ ಮರುದಿನವೆ 

ನನ್ನೆಲ್ಲ ಹೆಣ್ ಭಾವ ಮಂತ್ರಗಳ 

ಅರೆದು ಕುಡಿವ ಅವಸರವೇಕೆ? 

ನಿನಗಿದು ತಿಳಿಯದೆ ಗೆಳೆಯನೆ 

ಮೇರುಕವಿಗಳೆ ಓದಲು ಎಣಗಿದ 

ಮಹಾಕಾವ್ಯ ಹೆಣ್ಣಿನಂತರಂಗ ಎಂದು?

ಹೆಸರು

ಏನೆಂದು ಕರೆಯಲೆ ಇಂದು ನಾನಿನ್ನ
ನೀನೆ ನನ್ನೊಳಗೆ ಆವರಿಸಿರುವಾಗ
ಸಂಪೂರ್ಣ ನಿನಗೆ ಶರಣಾಗಿರುವಾಗ
ನನಗೊಂದು ನಿನಗೊಂದು ಹೆಸರುಗಳೇಕೆ?
ನಮ್ಮ ಇಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಸಂಭೋದಿಸಲು
ವ್ಯಾಕರಣವೂ ವ್ಯವಹಾರ ನಡೆಸಬೇಕೆ?
ಹೇಳುವ ಮಾತೆಲ್ಲ ಹೊರಡುವ ಮುನ್ನವೆ
ನಿನ್ನನು ತಲುಪುವಾಗ ಕರೆಯ ಹಂಗೇಕೆ?

ರಂಭೆ ಊರ್ವಶಿ ಮೇನಕೆ ಎನಲು
ಕಂಡಿರದವರ ರೂಪವ ಹೆಚ್ಚೆಂದು ಹೇಗೆನ್ನಲಿ?
ಚಿನ್ನ ಬೆಳ್ಳಿ ರನ್ನ ಎನಲು
ಭಾವನೆಗಳೇ ಇಲ್ಲದ ನಿರ್ಜೀವ ವಸ್ತುವೆ ನೀನು?
ಬೆಲ್ಲ ಸಕ್ಕರೆ ಮಧು ಎನಲು
ಬರೀ ನನ್ನ ಸಿಹಿ ರುಚಿಯ ಪಾಲುದಾರಳೆ ನೀನು?
ಗೆಳತಿ ಎಂದು ಕರೆದು
ನಮ್ಮ ಸಂಬಂಧಕೆ ಚೌಕಟ್ಟಿನ ಬೇಲಿ ಹಾಕಬೇಕೆ?
ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರಿಯೆ ಒಲವೆ ಎನಲು ಕೂಡ
ತಿಳಿಯದ ಅಸಮಧಾನ ನನ್ನ ಎದೆಯೊಳಗೆ
ಏನೆಂದು ಕರೆಯಲಿ ಇಂದು ನಾನಿನ್ನ
ನೀನೆ ನನಗೆ ತಿಳಿಸಿ ಹೇಳಿ ನನ್ನ ಕಾಪಾಡು!

ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಒಳಗಿಳಿದು
ಭಾವಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹಿಡಿದು ಬಂಧಿಸಿ
ನಿನ್ನ ಹೂ ಅಂದದ ಆಳಕ್ಕಿಳಿದು
ಎಸಳುಗಳ ರಂಗನೆಲ್ಲ ಲೇಪಿಸಿ
ನಿನ್ನ ನಗುಮಿಂಚನು ಸೆರೆಹಿಡಿದು
ಅದರ ಹೊಳಪ ತೂಗಿ ಸೇರಿಸಿ
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಅಡಗಿರುವ ಬಿಂಕವ
ಬಗ್ಗಿಸಿ ಹೊದಿಕೆ ಮಾಡಿ ಹೊದಿಸಿ
ಒಂದೇ ಪದದಿ ನಿರೂಪಿಸುವ ಹೆಸರ
ಕೆದಕಿ ತೆಗೆಯಬಲ್ಲ ನೈಪುಣ್ಯತೆ
ಈ ಎಳೆಕವಿಯ ಕೈಗೆಟುಕದು ಬಿಡು!

ಜಗದಗಲ

ನಿನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಬೊಗಸೆಯಲಿ
ಸಾಗರದ ನೀರು ಅಳೆಯಲು ಸಾದ್ಯವೆ?
ನಿನ್ನ ಸಣ್ಣ ಕಂಗಳಲಿ
ಜಗದಗಲವ ಕಾಣಲು ಸಾದ್ಯವೆ?

ಸರಳ ಸುಂದರ ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣದಲೂ
ಏಳು ಬಣ್ಣಗಳು ಅಡಗಿ ಕೂತಿವೆ
ಕಾಣದೆ ಬೀಸೋ ಬರೀ ಗಾಳಿಯಲೂ
ನೂರಾರು ವಿಸ್ಮಯಗಳು ತೇಲಿ ಸಾಗಿವೆ

ಗುಲಾಬಿ ಕಂಡು ಬಿಗಿದಪ್ಪಿಕೊಂಡರೆ
ಮುಳ್ಳುಗಳು ಮುತ್ತಿಡದೆ ಬಿಡವು
ಕೊಳಕು ಕೆರೆಯ ಕೆಸರೆಂದುಕೊಂಡರೆ
ಸುಂದರ ತಾವರೆ ಎಂದೂ ಕಾಣವು

ಕಂಬಳಿಹುಳ ಕೀಟವೆಂದು ಈಗ ಕೊಂದರೆ
ಮುಂದೆ ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಚಿಟ್ಟೆಯ ಕಾಣಲಾಗದು
ಸೂರ್ಯದೇವ ಎಂದೂ ಬಳಿ ಹೋದರೆ
ಸುಟ್ಟ ಹನುಮಂತನ ಮೂತಿಯಾಗದಿರದು

ಹಸಿರನೇ ತಿಂದು ಬದುಕೊ ಹಸುವು ಕೂಡ
ಯಾಮಾರಿ ಹಸಿರು ತಿಂದೆ ಸಾಯಬಹುದು
ಸಾಯಿಸಲೆಂದೆ ಇರುವ ವಿಷವೂ ಕೂಡ
ಸಮಯದಲಿ ಜೀವವ ಉಳಿಸಬಹುದು 

ಪೂಜೆ

ದಿನವಿಡೀ ನಿನ್ನಯ

ಹೆಸರಿಗೆ ಪೂಜಿಸುವೆ 

ಕನಸಲಿ ನಿನ್ನಯ 

ಆಗಮನಕೆ ಕಾದಿರುವೆ 

ಮನಸಿನ ಬಳಿಬಂದು 

ಮನಸಾರೆ ಮಾತನಾಡು ಬಾ 

ಕನಸಿನ ಒಳಬಂದು 

ಕಾತುರವ ದೂರಮಾಡು ಬಾ  

ಮಾತುಗಳ ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೆ 

ಪ್ರೀತಿಪಾಠವ ಕಲಿಸಿದೆ

ಪದಪ್ರಯೋಗದ ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ 

ಪ್ರೇಮಕಾವ್ಯವ ಕೇಳಿಸಿದೆ 

ಜಡಗಟ್ಟಿದ ಜೀವಕೆ 

ಒಲವಿನ ಚೇತನವ ಹರಿಸು ಬಾ 

ಮರಗಟ್ಟಿದ ಮನಸಿಗೆ 

ಸಿಹಿ ಮುತ್ತಿನ ಅಮಲೇರಿಸು ಬಾ 

ಎದೆಯಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ 

ಮಳೆಯ ಸುರಿಸುತಾ 

ಮನದಲಿ ನಂಬಿಕೆಯ 

ಷರವ ಬರೆಯುತಾ 

ಶುರುಮಾಡುವ ಬಾಳಿನ 

ಹೊಸದೊಂದು ಪಯಣವ 

ಬಾಳಬಂಡಿಯ ನೊಗಕೆ 

ಜೋಡೆತ್ತು ನಾವಗುವ ಬಾ 

ನನ್ನೊಳಗಿನ ಹೆಣ್ತನವೆ 

ನೀನಾಗಿ ಒಡಮೂಡಿ 

ನಿನ್ನೊಳಗಿನ ಗಂಡಸುತನವೆ 

ನಾನಾಗಿ ಅವತರಿಸಿ 

ಒಬ್ಬರ ಅಪೂರ್ಣತೆಗೆ 

ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಆಸರೆಯಾಗಿ  

ಸಂಪೂರ್ಣ ಪಯಣವ  

ಒಂದಾಗಿ ಸವೆಸುವ ಬಾ 

ಮುಟ್ಟಾಳ

ಮುಟ್ಟಾಳನೊ ನಾನು ಮುಟ್ಟಾಳ

ಎಡಬಿಡಂಗಿ ಮನಸಿನ ಎಡವಟ್ಟು ಮುಟ್ಟಾಳ! 

ಎಲ್ಲೂ ಕಾಣದ 

ಎಂದೂ ಸಿಗದ 

ದೇವರನು ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಕಲ್ಪಿಸಿ 

ಹೂವು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಬಲಿಗೊಡದೆ 

ಹುಚ್ಚು ಆದರ್ಶಕೆ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಮಾರಿಕೊಂಡ ಮುಟ್ಟಾಳ!

ಯಾವುದೆ ನಿರ್ಬಂಧವಿಲ್ಲದ 

ಯಾವುದೆ ಸ್ವಾರ್ಥವಿಲ್ಲದ 

ಪುಟ್ಟ ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಕಲು ಹೋಗಿ 

ಇದ್ದ ಮೂತಿಯ ಸುಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬಂದು 

ಕುಳಿತು ಕೊರಗಿ ಕವಿಯಾಗ ಹೊರಟಿರೊ ಮುಟ್ಟಾಳ!

ಹೇಳೋದು ಒಂದು 

ಮಾಡೋದು ಮತ್ತೊಂದು 

ಸಿದ್ದಾಂತಗಳನೆಲ್ಲ ಬಾಯಲ್ಲೆ ಅಗಿದುಗಿದು 

ಮಲವನೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬಯಸಿ ತಿಂದು 

ತನಗೆ ತಾನೇ ಮೋಸ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲ ಚತುರ ಮುಟ್ಟಾಳ!

ಆ ಕ್ಷಣ ಒಂದು 

ಈ ಕ್ಷಣ ಇನ್ನೊಂದು 

ಆಸೆ ಕುದುರೆಗಳ ಬೆನ್ನೇರಿ ಹೋಗಿ 

ತಿರುಗಿ ತಿರುಗಿ ಬಂದು ಅಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದರೂ 

ಬಿಡದೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹೊರಡುವ ಛಲದಂಕ ಮುಟ್ಟಾಳ!

ಮುಟ್ಟಾಳನೊ ನಾನು ಮುಟ್ಟಾಳ

ಎಡಬಿಡಂಗಿ ಮನಸಿನ ಎಡವಟ್ಟು ಮುಟ್ಟಾಳ! 

ಗೂಡೊಂದ ಕಟ್ಟುವ ಬಾ

ಯಾವ ಅಡೆತಡೆಯ ಸಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ
ಗಾಳಿ ತೂರಿದೆಡೆಗೆ ಹಾರುತಿದ್ದ
ನಿರ್ಮಲ ಆಗಸದ ಒಂಟಿಹಕ್ಕಿ ನಾನು
ಚೈತ್ರಮಾಸದ ನಿನ್ನರಿಕೆಯ ಕೇಳಿಬಂದೆ
ಜೊತೆಗೂಡಿ ಗೂಡೊಂದ ಕಟ್ಟಿ ಆಡುವ ಬಾ!

ಫಲವತ್ತಾದ ನನ್ನೆದೆಯ ತೋಟದಲಿ
ಬಗೆಬಗೆಯ ಹೂವುಗಳ ಬೆಳೆದಿರಿಸಿರುವೆ
ಬಂದು ನಿನ್ನಯ ಸುಂದರ ಮುಡಿಗೇರಿಸಿ
ನನ್ನಯ ಸ್ವಪ್ನಸ್ವರ್ಗವ ಇಲ್ಲಿಯೆ ನಿರ್ಮಿಸಿ
ಹೂತೋಟದ ಸಿಹಿಕಂಪನು ಪಸರಿಸು ಬಾ!

ಮೊಗ್ಗೊಂದು ಎದೆಭಾರ ತಗ್ಗಿಸಲು
ಬಾಯಾರಿದ ದುಂಬಿಗೆ ಜೇನೆರೆದಂತೆ
ನನ್ನ ಸಂಗೀತದ ಒಂಟಿತನ ಒಡೆದು
ಕೂಡಿ ಹಾಡಲು ಬಂದ ಗಾಯಕಿ ನೀನು
ನನ್ನ ತಾಳಕೆ ನಿನ್ನ ಸ್ವರವ ಸೇರಿಸಿ ಹಾಡು ಬಾ!

ನಾ ನಿನ್ನ ಒಡೆಯನೂ ಅಲ್ಲ
ನೀ ನನ್ನ ಸೇವಕಿಯೂ ಅಲ್ಲ
ನಿನ್ನ ಮುದ್ದಾದ ಮುಗ್ದತೆಯ ಹಾಲಿಗೆ
ನನ್ನ ಹುಚ್ಚಾಟದ ಸಕ್ಕರೆಯ ಸುರಿದು
ಇಬ್ಬರೂ ಸಮನಾಗಿ ಸವಿದು ಹಿಗ್ಗುವ ಬಾ!

ಕವಿತೆ ಕಟ್ಟುವ ಚಟಕೆ ತಿಳಿಯದೆ ಬಿದ್ದು
ಹೊರಗಣ್ಣಿಗೆ ಕಂಡಹಾಗೆ ಬರೆಯುತಿರುವೆ
ಜೊಳ್ಳಾಗಿ ಗೀಚುವುದ ನೀಬಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ
ಎದೆಯೋಳಗಿಳಿದು ಭಾವದೀಪ ಬೆಳಗಿಸಿ
ನನ್ನನೂ ಕವಿಯಾಗಿಸಿ ಸಂಕಲನದ ಮುಖಪುಟವೇರು ಬಾ! 

ಜಗದೇಕದೇವಿ

ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳ ಕಾರಣ ನೀನು

ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳ ಹೂರಣ ನೀನು 

ನಾನು ಅಟ್ಟು ಎಡೆಯಿಟ್ಟ ಕವಿತೆಗಳ 

ಅರ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳೋ ಜಗದೇಕದೇವಿ ನೀನು

ನೀನಾಗೆ ನನ್ನಿಂದ ದೂರಾದ ನಂತರ 

ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳೆಲ್ಲ ಶವಾಗಾರದ ತೋರಣ! 

ಕಾಣದ ಕನಸನು ಕಣ್ಣಿಗೆ ತೋರಿಸಿ 

ಬಣ್ಣದ ಭಾವನೆಗಳ ಮಳೆ ಸುರಿಸಿ 

ಬೇಡದ ಬಯಕೆಗಳ ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸಿ 

ಬಿಸಿಯುಸಿರಲೆ ನಶೆಯ ಮೈಗೇರಿಸಿ

ಮದವೇರಿದ ಮನದ ಮದವಡಗಿಸದೆ 

ಬದುಕನೆ ಲೂಟಿ ಮಾಡಲು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದೆಯಾ?  

ನನ್ನೆದೆ ಹೊಲವ ಒಪ್ಪ ಮಾಡಿ 

ಹದನೋಡಿ ಒಲವ ಬೀಜ ಬಿತ್ತಿ 

ಒಂದೊಳ್ಳೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೂವ ಬೆಳೆದು 

ಮುಡಿಗೆ ಮುಡಿಯದೇ ಮರೆಯಾದೆ 

ಅರಳಿ ನಿಂತ ಹೂವ ನಾನೇನ ಮಾಡಲಿ? 

ಯಾವ ಕಲ್ಲು ದೇವರಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ನೀಡಲಿ?

ಕಡುಬೇಸಿಗೆ

ಮರೆವುಗಳ ಮರೆಮಾಚಿ 

ಕಾರಣಗಳ ಕೈಗೆಟುಕದಂತೆ 

ಎದೆಯಾಳದಿ ಅವಿಚಿಟ್ಟಿದ್ದ

ಪ್ರೀತಿಯ ಹಸಿನೆನಪುಗಳು 

ಒಮ್ಮೆಲೆ ಒಣಗಿ ಹೊತ್ತಿ ಉರಿದು 

ಎದೆಯನೇ ಕಿಚ್ಚಿಗೀಡು ಮಾಡಿವೆ!

ಅಂದು ಕನಸಲಿ ತಪ್ಪಿ ಕರೆದರೂ 

ಕಾದು ಓಗೊಟ್ಟು ಓಡಿಬರುತಿದ್ದೆ, 

ಇಂದು ಕೂಗಿ ಕೂಗಿ ಕರೆದರೂ 

ತಿರುಗಿ ನೋಡದೆ ಹೊರಟಿರುವೆ.

ಜೀವಕೆ ಜೀವ ಬೆಸೆದ ಪ್ರೀತಿಯೇ 

ಸವೆದು ನಶಿಸಿದೆ ನಮ್ಮ ತಿಕ್ಕಾಟದಲಿ!

ಅಂದು ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕು 

ಉಬ್ಬಿ ಮಳೆಯಂತೆ ಸುರಿಯುತಿದ್ದ

ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಕವಿತೆಗಳು 

ಇಂದು ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಕಾದು ಕುಳಿತರೂ 

ಯಾವ ಮಿಂಚು ಗುಡುಗಿನ ಸುಳಿವು ನೀಡದೆ 

ಬಾಳಲಿ ಕಡುಬೇಸಿಗೆಯ ನೆನಪಿಸುತಿವೆ!

ನಾ ಕವಿಯಲ್ಲ

ನಾನೇನು ಬರಿಯೆ ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲೂ
ಶಿಲೆಯ ಕಾಣೋ ಕವಿಯೇನಲ್ಲ
ಆದರೂ ಕಂಡ ಕಂಡಲ್ಲೆಲ್ಲಾ
ಕೇವಲ ನಿನ್ನದೇ ಪ್ರತಿರೂಪ!

ಹೊನ್ನನ್ನು ಮಣ್ಣೆಂದು ಬಿಸಾಡೊ
ವೇದಾಂತಿಯೂ ಕೂಡ ನಾನಲ್ಲ
ಆದರೂ ನಿನ್ನೊಲವಿನ ಮುಂದೆ
ಮತ್ತೆಲ್ಲ ತೀರಾನೆ ತೃಣರೂಪ!

ಬದುಕಿಗೆ ಸಕಲವೂ ಒಲವೆಂದೂ
ಗೊಣಗೊ ಆದರ್ಶವೂ ನನಗಿಲ್ಲ
ಆದರೂ ನೀ ದೂರಾದ ನಂತರ
ಕಾಣದಾಗಿದೆ ಬದುಕಿಗೆ ಕಾರಣ!

ಎಂದೆಂದೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಕನ್ನಡಿಯಲಿ
ಮಿನುಗುವ ನಿನ್ನಯ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವು
ಇಂದೇಕೋ ಕಣ್ಣೀರಿನಲಿ ಕರಗಿಹೋಗಿ
ಕಣ್ಣನೆ ತೊರೆಯುತಿರುವುದು ಸರಿಯೆ?

ದಿನವಿಡೀ ಮೌನದಲೆ ಜಗಳವಾಡಿ
ಸೊಲ್ಲೆತ್ತದೆ ಸಂಜೆಗೆ ರಾಜಿಯಾಗಿ
ತುಟಿಗಳಲ್ಲೆ ಬರೆದ ಮುಚ್ಚಳಿಕೆಯ
ಮುರಿದು ದೂರಾಗುತಿರುವುದು ಸರಿಯೆ?

ಬಯಸಿಯೆ ಬರಡಾಗಿ ಹೋದರೂ
ಕಡೆಗಣಿಸಿ ಬಲುದೂರ ಸರಿದರೂ
ನೀನೆನ್ನ ಭಾವನದಿಗೆ ಸಾಗರ
ಬತ್ತುವವರೆಗೂ ಹರಿವೆ ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ!

ಚಂದಿರ

ಸರಿಹೊತ್ತಲಿ ಹಾಲುಬೆಳಕ ಚೆಲ್ಲುತ
ತನ್ನ ಸುಂದರ ಮೊಗವ ತೋರುತ
ಮೋಹದ ಮಾಯಾಬಲೆಯ ಬೀಸಿದ,
ಬೇಡದಿದ್ದರೂ ಬಿಡದೆ ಬಳಿಬಂದು
ಬೇಡವೆಂದರೂ ಬಿಡದೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ
ಎಂದೂ ಮರೆಯದ ಸವಿನೆನಪಾದ!

ಅಬ್ಬರಿಸಿ ಮೂಡುತಿರುವನು ಸೂರ್ಯ
ಮೂಡಣ ದಿಕ್ಕಲಿ ಕೆಂಡವ ಕಾರುತ,
ಅವನ ಕಿರಣಗಳ ಕಾಲ್ತುಣಿತಕೆ ಸಿಕ್ಕಿ
ನಲುಗಿಹೋದ ಮುದ್ದು ಚಂದಿರ
ಮುಂಜಾನೆ ಬಿಳಿಮಬ್ಬಿನ ಮರೆಯಲಿ
ಮರು ಮಾತನಾಡದೆ ಮಾಯವಾದ!

ತಿಂಗಳ ಬೆಳಕಿನ ಇಂಪಾದ ಎದೆಬಡಿತಕೆ
ಹಗಲಿನ ಜಂಜಾಟದ ಕೂಗಾಟ ಸಾಟಿಯೇ?
ರವಿಯುದಯದ ರಮ್ಯತೆಗೆ ಮನಸೋತರೂ
ಕಡುಬಿಸಿಲಿನ ಝಳಪಕೆ ಮನವೊಣಗದಿರದು,
ಮಿಸುಕಾಡದೆ ಬಂದಪ್ಪುವ ಮುದ್ದು ಚಂದಿರನ
ಮೋಹಕೆ ಬಲಿಯಾಗದಿರುವುದು ಸಾದ್ಯವೇ?

ಸಂತೈಸುತಿವೆ ಕಂಡ ಹಕ್ಕಿಹಿಂಡು
ಚಿಲಿಪಿಲಿಯ ರಾಗದಿ ಹಾಡುಹಾಡಿ,
ರೋದಿಸುತಿವೆ ಎಲ್ಲ ಮರಗಿಡಬಳ್ಳಿ
ಎಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣೀರ ಹನಿ ಹರಿಸಿ,
ನೋಡುತಿವೆ ಮೂಕವಿಸ್ಮಿತರಾಗಿ
ಕೆರೆ, ಹೊಲ, ಕಾಡು, ಮೇಡು, ಬೀಡು!

ಮರೆಯಲಾರೆ ನೀನೆಂದೂ

ಒಲವೆ

ಮರೆಯಬಹುದು ನನ್ನನು ನೀನಿಂದು 

ಆದರೆ ಮರೆಯಲಾರೆ ನೀನೆಂದೂ

ನಿನ್ನೆದೆಯೋಳಗಿನ ನನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆಗುರುತು!

ತೊರೆಯಬಹುದು ನನ್ನನು ನೀನಿಂದು

ಆದರೆ ತೊರೆಯಲಾರೆ ನೀನೆಂದೂ

ನಿನ್ನ ಕಣ್ ರೆಪ್ಪೆಯೊಳಗಿನ ನನ್ನ ಮುತ್ತು!

ಅಳಿಸಬಹುದು ನನ್ನನೆ ನೀನಿಂದು

ಆದರೆ ಅಳಿಸಲಾರೆ ನೀನೆಂದೂ

ನಾವಿಬ್ಬರು ಕೂಡಿ ಬರೆದ ನೆನಪಿನ ಚಿತ್ರಪಟವ!

ನಂಬಿಸಬಹುದು ಜಗವನೆ ನೀನಿಂದು

ಆದರೆ ನಂಬಿಸಲಾರೆ ನೀನೆಂದೂ

ನನ್ನ ಕಂಡೊಡನೆ ಕುಣಿಯುವ ನಿನ್ನ ಹೃದಯವ!

ಮಲಗಬಹುದು ಉಪ್ಪರಿಗೆಯಲೇ ನೀನಿಂದು

ಆದರೆ ನನ್ನೆದೆಯ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿ ನಿದ್ರಿಸಿದ 

ಆ ಮೋಹದ ರಾತ್ರಿಯ ಮೀರಿಸಲಾರೆ ನೀನೆಂದೂ!

ಹೇಳಬಹುದು ಜಗವೇ ಸುಂದರಿ ನೀನೆಂದು

ಆದರೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣೊಳಗಿನ ನಿನ್ನ ರೂಪವ ಕಂಡು

ನೀನೇ ಬೆರಗಾಗಿ ಹೋದಂತೆ ಕಾಣಲಾರೆ ಮತ್ತೆಲ್ಲೂ!

ಮರುಭೂಮಿ

ಎಷ್ಟೇ ನೀರು ಸುರಿದರೆ ಏನು?
ಎಷ್ಟೇ ತಂಪು ಎರೆದರೆ ಏನು?
ಎಷ್ಟೇ ಹದ ಮಾಡಿದರೆ ಏನು?
ಎಷ್ಟೇ ಬೀಜ ಬಿತ್ತಿದರೆ ಏನು?
ಮಳೆಬಿಸಿಲಿನ ಹೊಡೆತಕೆ ಸಿಕ್ಕಿ
ಕರಗಿ ಮಣ್ಣಾಗಿ ಮೆದುವಾಗದೆ
ಯಾವ ಮೊಳಕೆಯು ಒಡೆಯದು
ಈ ಗುಂಡಿಗೆಯ ಕಲ್ಲುಬಂಡೆಯಲಿ!

ಕರಗಿ ಮಣ್ಣಾದ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೋದೆ ಹೆಣ್ಣೇ
ನಿನ್ನ ನೀರು ನೆರಳಿಲ್ಲದೆ ನನ್ನೆದೆ ಬರಿ ಮಣ್ಣೇ
ಸೋನೆಮಳೆಯಾಗಿ ಬಂದು ತಣಿಸುವೆಯ?
ಬಿರುಗಾಳಿಯಾಗಿ ಬಂದು ಕದಡುವೆಯ?
ಎಂದೂ ಬರದೆ ಮರುಭೂಮಿಯಾಗಿಸುವೆಯ?

ಪ್ರೀತಿಯಂಗಡಿ

ನನ್ನ ಮನಸಿನ ಅಂಗಡಿಯಲಿ

ರಾಶಿ ರಾಶಿ ಕನಸುಗಳ ಕೂಡಿಟ್ಟು

ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಆಸೆಗಳ ಬಿಡಿಸಿಟ್ಟು

ಎಲ್ಲವನು ನಿನಗಾಗೆ ಮುಡಿಪಿಟ್ಟು

ತಲುಪಿಸುವುದು ಹೇಗೆಂದು ಅರಿಯದೆ

ಆಸೆಗಳ ಆಕರ್ಷಣೆಗೆ ಓಗೊಟ್ಟು

ಕನಸುಗಳ ಕಂಪಿನ ಜಾಡು ಹಿಡಿದು

ನೀನೆ ಬರುವೆಯೆಂದು ಕಾಯುತ

ವರುಷ ವರುಷಗಳೆ ಕಳೆದರೂ

ಋತು ಮುಗಿಯುತ ಬಂದರೂ

ನೀನೆಂದು ಬರದೇ ಇದ್ದ ಮೇಲೆ

ನಾನೇ ಕುದ್ದು ಕೊಡಲು ಬಂದಾಗ

ನೀನಾಗಲೆ ಬೇರೊಂದು ಅಂಗಡಿಯ ಮುಂದೆ

ನಗುತಾ ನಿಂತು ಪ್ರೀತಿ ವ್ಯವಹರಿಸುತಿದ್ದೆ

ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಯ ಬೆಲೆ ನಿನಗೆಂದೇ ಮುಡಿಪಿಟ್ಟ

ಕೇವಲ ನಿನ್ನದೆ ಆಸೆ ಕನಸು ತುಂಬಿದ

ಈ ಬಡವನ ಪುಟ್ಟ ಅಂಗಡಿಗೆ

ನನ್ನ ಕರಗಿದ ಆಸೆಗಳ ಅಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು

ಮುದುಡಿ ಹೋದ ಕನಸುಗಳ ಸುಟ್ಟು

ಭಾರವಾದ ಹೃದಯವ ಹೊತ್ತು

ಹೊರಟಿರುವೆನಿಂದು ಬರಿಗೈಯಲಿ

ಮಬ್ಬು ಮಬ್ಬಾದ ದಾರಿಯಲಿ

ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ ಎಲ್ಲಿಗೆಂದು

ಆದರೂ ಹೋಗಲೆಬೇಕಿದೆ, ಹೊರಟಿರುವೆ! 

ಭಾವಪ್ರವಾಹ

ಇಷ್ಟು ದಿನ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದು
ಯಾವ ಸುಳಿವು ನೀಡದೆ
ಇಂದೇಕೊ ಉಕ್ಕಿಬಂದ

ಭಾವಪ್ರವಾಹಕೆ ಸಿಕ್ಕಿ 

ಗೊತ್ತುಗುರಿ ಇಲ್ಲದಯೆ

ತೊಳಲಾಡಿದೆ ಮನಸು

ನೀ ಕೂಡಿ ಹಾಡುವುದ ನಿಲ್ಲಿಸಿ
ಬಹುದೂರ ಹೋದ ನಂತರ
ತಾಳತಪ್ಪಿ ಕೊರಗುತಿರುವ
ನನ್ನ ಬಾಳಿನ ಸಂಗೀತದ
ಅಪೂರ್ಣತೆಯ ಅರಿವಾಗಿ
ತಳಮಳದ ಕೂಗು ನನ್ನೊಳಗೆ

ನೀನಿದ್ದೆ ನನ್ನ ಎದೆಯೊಳಗೆ
ಚೆಂಡಿನೊಳಗಿನ ಗಾಳಿಯಂತೆ
ಕಾಣದ ಬಲದ ಮೂಲವಾಗಿ
ನೀ ಹೊರ ನಡೆದ ಮೇಲೆ
ನಾ ಉಸಿರೆ ಇಲ್ಲದ ಶೂನ್ಯದಲಿ
ಚೇತನವಿಲ್ಲದ ಬರಿ ಮುದ್ದೆ

ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಹಚ್ಚಹಸಿರು 

ನನ್ನೆದೆಯಲಿ ಬತ್ತದ ಹಾಗೆ

ಕಣ್ಣೀರಿನ ಮಳೆಗರೆದಾದರೂ
ಸದಾ ಹಸಿರಾಗೆ ಇಡುವೆ

ದಿನಾ ಬಿಡದೆ ನೆನೆಸುವೆ

ನೆನೆಸುತಲೆ ನಿನ್ನ ಮರೆವೆ

ಅರಿಯದೆ ಏನೋ ಕಳೆದು ಕೊಂಡಿರುವೆ

ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಲಾಗದೆ
ನೀ ಎಷ್ಟೇ ದೂರ ಸರಿದರೂ,
ನನ್ನ ದ್ವನಿ ಕೇಳಲಾರದೆ
ನೀ ಕಿವಿ ಮುಚ್ಚಿ ಕೊಂಡರೂ,
ಅನ್ಯ ಮಾರ್ಗ ಕಾಣದಾಗಿದೆ
ಇಳಿಸಲೆನ್ನ ಹೃದಯ ಭಾರವ,
ನೀನೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನೀಡಿದ
ಹಸಿ ನೆನಪುಗಳ ಸಾಲವ,
ಇಂದೊಮ್ಮೆ ಸಹಿಸಿಕೋ ಒಲವೆ
ಮತ್ತೆಂದು ಸುಳಿಯನು ನಿನ್ನ ಸನಿಹಕೆ.

ಇಷ್ಟು ದಿನ ಜೊತೆ ನಡೆದ ದಾರಿ
ನಿನಗಿಂದು ಬೇಸರ ತರಿಸಿದೆ,
ಮತ್ತೊಂದು ಸುಂದರ ದಾರಿ
ನಿನ್ನ ಹೃದಯದ ಕಣ್ ಸೆಳೆದಿದೆ,
ಬೇಡವೆನ್ನಲು ಮೂಡ ನಾನ್ಯಾರು?
ನಿನ್ನ ಪ್ರಯಾಣ ಸುಖವಾಗಿರಲಿ
ಎಂಬುದಷ್ಟೇ ನನ್ನಯ ಬಯಕೆ,
ನೀ ತುಂಬಿದ ಸಿಹಿಕ್ಷಣದ ಜೋಳಿಗೆಯ
ನೆನಪುಗಳ ಮೆಲುಕು ಹಾಕಿ ಹಾಡುತ
ಸಾಗಿಸುವೆ ನನ್ನಯ ಒಂಟಿಪಯಣ.

ನಿನ್ನ ಸುಂದರ ಜೀವನ ಕಥೆಯಲಿ
ಮುಗಿದ ಸಣ್ಣ ಅಧ್ಯಾಯ ನನ್ನದು,
ನಿನಗದು ಮುಗಿದ ಸಪ್ಪೆ ಅಧ್ಯಾಯ,

ನನಗದುವೆ ಮುಗಿಯದ ಸ್ವಪ್ನಕಾವ್ಯ,

ಆದರೆ ನನ್ನದೆಲ್ಲ ಪುಟಗಳು ಇಂದೇಕೊ
ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ ಹಾಳೆಗಳಂತೆ ತೋರಿವೆ,
ಬರೆಯಬೇಕಾದುದು ಬಹಳ ಉಳಿದಿದೆ,
ಬರೆಯಲು ಈಗ ಕಾಲ ಮೀರಿಹೋಗಿದೆ,
ಅರಿಯದೆ ಏನೋ ಕಳೆದು ಕೊಂಡಿರುವೆ,
ಕಳೆದುದು ಏನೋ ಇನ್ನೂ ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ.

ನಿನ್ನ ಎಲ್ಲ ಕಷ್ಟಸುಖಗಳಿಗೆ
ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ನಾ ಭಾಗಿಯಾದೆ,
ನಿನ್ನ ಒಲವನೆಲ್ಲ ದೋಚಿಕೊಂಡು
ಸಿರಿವಂತನಾಗಿ ಹೋದೆ ನಾನು,
ಇದ್ದಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ನಿನಗೆ ಬೇಡವಾದ
ಬಡತನವ ಹೇಗೆ ತಾನೇ ಸಹಿಸಲಿ?
ನಿನ್ನ ತಿರಸ್ಕಾರದ ಜ್ವಾಲೆಯಲಿ
ಬೆಂದಾದ ಕರಕಲು ನಾನಿಂದು,
ಆದರೇನಂತೆ ನಿನ್ನ ದಂತಶುಚಿಯ
ಕರೆಯ ನೀರಿಕ್ಷೆ ಇನ್ನೂ ನನ್ನಲಿ ಜೀವಂತ.

ಹಾರುತಿರುವ ಹಕ್ಕಿಗೆ...

ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಎದೆಯ ಗೂಡಿನಿಂದ
ಹಾರುತಿರುವ ನನ್ನ ಮುದ್ದು ಹಕ್ಕಿಯೇ
ನಿನ್ನ ರೆಕ್ಕೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಮೇಲೆ ಹಾರಲಿಲ್ಲಿ
ತಾವು ಸಾಲದೆಂದು ನೀನು ತಿಳಿದೆಯ?

ಅಂದು ಹಾಗೆ ಒಳಗೆ ನುಗ್ಗಿ ಬಂದೆ
ನನ್ನನು ಏನು ಕೇಳದೆ

ಇಂದು ಹೀಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗುತಿರುವೆ

ಕೇಳಲು ಏನನು ಉಳಿಸದೆ

ಯಾವ ಮೋಹದ ಗೂಡು ಸೆಳೆಯಿತು
ನಿನ್ನ ಮಾಗದ ಮನಸನು?

ಇನ್ನು ಯಾರಿಗೆ ಕಾದು ಎಣೆಯಲಿ  

ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಕವಿತೆಯ?

ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ನೆನಪಿನ ದೀಪಗಳ
ನನ್ನಯ ಎದೆಗೂಡಿನ ತುಂಬ ಹಚ್ಚಿದ ಹಕ್ಕಿಯೇ

ಇಂದು ಗೂಡನೆ ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ ಎಡೆಮಾಡಿ

ತಿರುಗಿ ಕೂಡ ನೋಡದೆ ಹೊರಟಿರುವೆಯ?

ಅಂದು ನನ್ನ ಗೂಡಿನ ಕರಿನೆರಳಿನ ಮರೆಯಲಿ
ಕಾಣದಾದೆನು ನಿನ್ನಯ ರಂಗುರಂಗಿನ ರೆಕ್ಕೆ
ಇಂದು ನೀನು ದೂರ ಹಾರಿ ಹೋಗುವಾಗ
ಕುಕ್ಕುತಿರುವುವು ನನ್ನ ಕುರುಡು ಕಣ್ಣನು ಅದೇ ರೆಕ್ಕೆ

ಹೇಳಬೇಕಾದ ಭಾವನೆಗಳ ಹೆಕ್ಕಿ ತರುವ ಮೊದಲೆ  

ನನ್ನಿಂದ ಬಹುದೂರ ಹೊರಟು ಹೋಗಿರುವೆಯಾ ಒಲವೆ 

ಮೌನವೀಣೆಯ ಈ ಒಂಟಿರಾಗದ ಸದ್ದನು ಮುರಿದು 

ನಿನ್ನ ಚಿಲಿಪಿಲಿಯ ಕಲರವವ ಮತ್ತೆ ಕೇಳ ಬಯಸಿದೆ ಮನವು  

ನೀನಿಲ್ಲದೆ ಈ ಗೂಡು ರವಿಯಿಲ್ಲದ ಬರಿಯೆ ಕರಿಯಾಗಸ
ನನ್ನೆಲ್ಲ ಕನಸಿನ ಚಿತ್ತಾರಗಳು ಆ ಕತ್ತಲಲೆ ಕರಗಿಹೋಗಿವೆ
ಗೂಡನೆಲ್ಲ ಗುಡಿಸಿ ಸಾರಿಸಿ ಕಾದಿರುವೆ ಮತ್ತೆ ಮರಳಬಾರದೆ
ನಿದಿರೆ ನೀಗಿದ  ಮೇಲೆ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಬಂದೇಳಿಸೊ ರವಿಯಂತೆ?

ಜಾಣಂಧ ಮನ

ಏನಿದು ಕಾಣೆ ಮೋಹವೋ? ಮರುಳೋ? 

ಎನಿತು ತಡೆದರೂ ಕೇಳದ ಮನವು 

ಇಂದೇಕೋ ಬೆರಗಿನ ಬೆಂಕಿಯೋಡನೆ 

ಸಲ್ಲದ ಸರಸವ ಬಿಡದೆ ಬಯಸುತಲಿದೆ 

ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಬೆಂಕಿಜ್ವಾಲೆಯ ರುದ್ರನರ್ತನದಲಿ

ಕಾಣದೊಂದು ಮಾಯಾಸೆಳೆತ ನನ್ನ ಕೆಣಕುತಲಿದೆ 

ಹಿಂದೆ ಸರಿಯಲೆನಿತು ಬಯಸಿದರೂ ಬೆಂಬಿಡದೆ 

ತನ್ನ ರಂಗಿನ ಸೆರಗನರವಿ ಸೆಳೆಯುತಲಿದೆ


ದುರಾಲೋಚನೆಯ ಹಸಿಮೊಳಕೆ ಸುಡುವುದ ಮರೆತು 

ಎದೆಯ ತುಂಬಾ ಬರಿಹೊಗೆಯ ತುಂಬಿಸುತಲಿದೆ 
ಕರಿಹೊಗೆಯ ಕತ್ತಲಿಗೆ ಕುರುಡಾದ ಅವಿವೇಕಿ ಮನ 
ಹಗಲು ಕಂಡ ಬಾವಿಗೆ ಹಗಲೇ ಬಯಸಿ ಬೀಳುತಲಿದೆ


ಅಂದದ ಹಿಂದೆ ಅಂಧಕಾರದ ಕಂದಕವಿದ್ದರೂ 

ಜಾಣಂಧ ಮನವಿಂದು ಮೆರೆಯುತ ಸಾಗುತಲಿದೆ 
ಬೆಂಕಿ ಸುಡುವುದೆಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ ತಿದ್ದಿಕೊಳ್ಳದೆ 
ಅರಿವಿಲ್ಲದ ಯಕಶ್ಚಿತ್ ಕೀಟಕೂ ಕೀಳಾದನೆ ನಾನು? 

ದೇಹದ ತೆವಲಿಗೆ ಮನ ಬಂಧಿಯೋ? 

ಮನದ ಮರುಳಿಗೆ ದೇಹ ಬಲಿಯೋ?

ಒಟ್ನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರ ಸಹವಾಸ ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ಸುರಪಾನ

ಮೂಗುದಾರವಿಲ್ಲದ ಈ ಹೋರಿಗಳ ಹೇಗೆ ನಾ ತಿದ್ದಲಿ? 

ಪಯಣ

ಎಲ್ಲೂ ನಿಲ್ಲದೆ ಸಾಗುವ ಅಲೆಮಾರಿ ಜೀವನ

ಸಾವಿನಾಗಮನದಿಂದಲೆ ಅಂತ್ಯಕಾಣುವ ಪಯಣ

ಪಯಣದುದ್ದಕೂ ಸೆಳೆವ ನೂರಾರು ಕವಲುದಾರಿಗಳು

ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಅವರವರ ಹಾದಿ ಹುಡುಕಾಟದಲಿ ಮಗ್ನ

ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗೆ ಒಂದೊಂದು ತೋರ್ಗಲ್ಲು ಆಧಾರವಿಲ್ಲಿ

ಯಾವುದನ್ನು ನಂಬಿ ನಡೆಯಲಿ ನಾ ಮುಂದೆ?

ಯಾರ ನೆರವಿನ ನೆರಳು ಕಾಣದ ದಾರಿಯಲಿ

ಯಾವ ಧರ್ಮದ ದೇವರ ಸುಳಿವೂ ಇಲ್ಲ

ಮಾಡಿದ ಪೂಜೆಯ ಫಲವೂ ಕಾಣಿಸುತಿಲ್ಲ

ನನ್ನೆದೆಯ ದನಿ ದೂಕುವ ದಾರಿಯಲಿ ನೆಡೆದು

ಮಾಡಬಾರದೇಕೆ ನನ್ನದೇ ಒಂದು ಹೊಸ ದಾರಿ?

ಬಾರಯ್ಯ ವಿವೇಕಗುರುವೆ ಕಾಪಾಡೆನ್ನ ದಿಕ್ಕೆಡದಂತೆ!

ಪಯಣದ ಆದಿಯಲೇ ಸಕಲ ನೋವುಂಡು ಮಾಗಿದರೆ

ಮುಂದಿನ ಹಾದಿಯ ಸವೆಸಲು ಯಾವ ಮೆಟ್ಟೂ ಬೇಡ

ಒಬ್ಬನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಮೇಲೇರಿ, ಮತ್ತೊಬ್ಬನಿಗೆ ಕೈ ನೀಡು

ಕಾಲೆಳೆಯುವವನನ್ನೇ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಮಾಡಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗು

ಸಾಗುವ ದಾರಿಯಲ್ಲೇ ಅಡಗಿರುವುದೆಲ್ಲ ಜೀವನದ ಭಾಗ್ಯ

ಏನೇ ಆದರೂ, ಯಾರೇ ಬಂದರೂ, ಎಂದೂ ನಿಲ್ಲದಿರಲಿ ಪಯಣ!

ಮುನಿಸಿನ ಮನೆ

ಬರೀ ಕಣ್ಣಿಗೆಂದೂ ಕಾಣೋದು ಕಡುಬಿಳಿಯ ಅನುಮಾನ

ಹೃದಯದ ಕಣ್ಣಲಿ ಕಾಣು ನೀ ರಂಗುರಂಗಿನ ಅನುರಾಗ

ನನ್ನೊಲವಿನ ತಿಳಿಬಾವಿಯ ತಳವ ಕಂಡು ಅನುಮಾನಿಸದೆ

ಒಮ್ಮೆ ಬಾವಿಯೋಳಗಿಳಿದು ಅದರ ಆಳ ಕಂಡು ಮುಂದುವರಿ

ಮಾತುಮಾತಿಗೂ ಮುನಿಸಿನ ಮನೆಯೊಳಗೇಕೆ ಓಡುವೆ?

ಪ್ರೀತಿಯ ಸೂರಿಲ್ಲದ ಆ ಮನೆಯಲಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಕುಳಿತು

ಅಹಂನ ಬೆಂಕಿಮಳೆಯಲಿ ತೊಯ್ದು ಕೊರಗುವೆ ಏತಕೆ?

ಹೊರಬಂದು ನಂಬಿಕೆಯ ರೆಕ್ಕೆ ಬಡಿಯುತ ಮೇಲೆ ಹಾರು

ಕಾಣದ ಗಾಳಿಯಾಗಿ ನಿನ್ನ ಹಾರಿಸುವೆ ಕೆಳಗೆಂದೂ ಬೀಳಿಸದೆ

ನನ್ನ ಮನದೊಳಗೆ ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಕನಸುಗಳ ಬಿತ್ತಿದವಳೆ ನೀನು

ಅದೇ ಕನಸುಗಳು ಮೊಳಕೆಯೊಡೆವಾಗ ಮುರಿವ ಮನಸೇಕೆ?

ಈಗ ಪ್ರೀತಿಯೆರೆದು ಒಲವಸುರಿದು ಕನಸುಗಳ ಬೆಳೆಸಿ ನೋಡು

ಮುಂದೆ ಬಾಳೆಲ್ಲ ಸೊಂಪಾದ ಸಿಹಿ ಫಸಲುಣಿಸುವವು ನಿನಗೆ

ಇದು ಕೇವಲ ಭರವಸೆಯಲ್ಲ ನನ್ನ ಜೀವನದ ಒಂದು ಉದ್ದೇಶ