ಹಾರುತಿರುವ ಹಕ್ಕಿಗೆ...

ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಎದೆಯ ಗೂಡಿನಿಂದ
ಹಾರುತಿರುವ ನನ್ನ ಮುದ್ದು ಹಕ್ಕಿಯೇ
ನಿನ್ನ ರೆಕ್ಕೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಮೇಲೆ ಹಾರಲಿಲ್ಲಿ
ತಾವು ಸಾಲದೆಂದು ನೀನು ತಿಳಿದೆಯ?

ಅಂದು ಹಾಗೆ ಒಳಗೆ ನುಗ್ಗಿ ಬಂದೆ
ನನ್ನನು ಏನು ಕೇಳದೆ

ಇಂದು ಹೀಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗುತಿರುವೆ

ಕೇಳಲು ಏನನು ಉಳಿಸದೆ

ಯಾವ ಮೋಹದ ಗೂಡು ಸೆಳೆಯಿತು
ನಿನ್ನ ಮಾಗದ ಮನಸನು?

ಇನ್ನು ಯಾರಿಗೆ ಕಾದು ಎಣೆಯಲಿ  

ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಕವಿತೆಯ?

ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ನೆನಪಿನ ದೀಪಗಳ
ನನ್ನಯ ಎದೆಗೂಡಿನ ತುಂಬ ಹಚ್ಚಿದ ಹಕ್ಕಿಯೇ

ಇಂದು ಗೂಡನೆ ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ ಎಡೆಮಾಡಿ

ತಿರುಗಿ ಕೂಡ ನೋಡದೆ ಹೊರಟಿರುವೆಯ?

ಅಂದು ನನ್ನ ಗೂಡಿನ ಕರಿನೆರಳಿನ ಮರೆಯಲಿ
ಕಾಣದಾದೆನು ನಿನ್ನಯ ರಂಗುರಂಗಿನ ರೆಕ್ಕೆ
ಇಂದು ನೀನು ದೂರ ಹಾರಿ ಹೋಗುವಾಗ
ಕುಕ್ಕುತಿರುವುವು ನನ್ನ ಕುರುಡು ಕಣ್ಣನು ಅದೇ ರೆಕ್ಕೆ

ಹೇಳಬೇಕಾದ ಭಾವನೆಗಳ ಹೆಕ್ಕಿ ತರುವ ಮೊದಲೆ  

ನನ್ನಿಂದ ಬಹುದೂರ ಹೊರಟು ಹೋಗಿರುವೆಯಾ ಒಲವೆ 

ಮೌನವೀಣೆಯ ಈ ಒಂಟಿರಾಗದ ಸದ್ದನು ಮುರಿದು 

ನಿನ್ನ ಚಿಲಿಪಿಲಿಯ ಕಲರವವ ಮತ್ತೆ ಕೇಳ ಬಯಸಿದೆ ಮನವು  

ನೀನಿಲ್ಲದೆ ಈ ಗೂಡು ರವಿಯಿಲ್ಲದ ಬರಿಯೆ ಕರಿಯಾಗಸ
ನನ್ನೆಲ್ಲ ಕನಸಿನ ಚಿತ್ತಾರಗಳು ಆ ಕತ್ತಲಲೆ ಕರಗಿಹೋಗಿವೆ
ಗೂಡನೆಲ್ಲ ಗುಡಿಸಿ ಸಾರಿಸಿ ಕಾದಿರುವೆ ಮತ್ತೆ ಮರಳಬಾರದೆ
ನಿದಿರೆ ನೀಗಿದ  ಮೇಲೆ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಬಂದೇಳಿಸೊ ರವಿಯಂತೆ?