ಓ ವಸಂತಕಾಲದ ಅತಿಥಿಯೆ,
ಆಗಸದಿ ಹಾರುತಿರುವ ಹಕ್ಕಿಯೆ,
ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಚಿಗುರೆಲೆ ಮರಗಳ
ಸೆಳೆತಕೆ ಮನಸೋತು,
ಮರೆಯದಿರು ನನ್ನನು,
ಕಡೆಗಣಿಸದಿರು ಈ ಬಡಕಲು ಮಾವಿನ ಮರವನು!
ನಿನ್ನ ಕೊರಳಿನ ಸುಮಧುರ ರಾಗದ
ಚಿಲುಮೆಯ ಸೆಲೆಯೆ ನಾನೆಂಬುದನು ಮರೆಯದಿರು, ಕೋಗಿಲೆಯೆ!
ಇದು ಅಹಂಕಾರವೆನಿಸಿದರೆ,
ಕ್ಷಮಿಸು,
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಹತಾಶೆಯ ಬಣ್ಣವೂ ಕೂಡ ಹಾದಿ ತಪ್ಪಿಸುತ್ತದೆ!
