ಓ ಕೋಗಿಲೆಯೆ ಕೇಳಿಲ್ಲಿ

ಓ ವಸಂತಕಾಲದ ಅತಿಥಿಯೆ, 

ಆಗಸದಿ ಹಾರುತಿರುವ ಹಕ್ಕಿಯೆ, 

ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಚಿಗುರೆಲೆ ಮರಗಳ 

ಸೆಳೆತಕೆ ಮನಸೋತು, 

ಮರೆಯದಿರು ನನ್ನನು, 

ಕಡೆಗಣಿಸದಿರು ಈ ಬಡಕಲು ಮಾವಿನ ಮರವನು! 

ನಿನ್ನ ಕೊರಳಿನ ಸುಮಧುರ ರಾಗದ 

ಚಿಲುಮೆಯ ಸೆಲೆಯೆ ನಾನೆಂಬುದನು ಮರೆಯದಿರು, ಕೋಗಿಲೆಯೆ!

ಇದು ಅಹಂಕಾರವೆನಿಸಿದರೆ,

ಕ್ಷಮಿಸು, 

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಹತಾಶೆಯ ಬಣ್ಣವೂ ಕೂಡ ಹಾದಿ ತಪ್ಪಿಸುತ್ತದೆ!

ಮದುವೆಯ ಕರೆಯೋಲೆ

                                                        ಆತ್ಮೀಯರೇ,  

ಎದೆಯಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ

ಮಳೆಯ ಸುರಿಸುತ

ಮನದಲಿ ನಂಬಿಕೆಯ

ಷರವ ಬರೆಯುತ

ಪ್ರೀತಿಬಂಡಿಯ ನೊಗಕೆ

ಜೋಡೆತ್ತು ನಾವಾಗುತ

ಕಾಲಿಡುತಿರುವೆವು ಬಾಳಿನ

ಹೊಸದೊಂದು ಪಯಣಕೆ;

ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತಿರುವೆವು ನಿಮ್ಮನು

ನಮ್ಮ ಮದುವೆ ಮಹೋತ್ಸವಕೆ

ಹರಸ ಬನ್ನಿರಿ ನಮ್ಮನು

ಬಾಳಿನ ಈ ಪ್ರೀತಿ ಪಯಣಕೆ;

                                                                            ನಿಮ್ಮಯ 

                                                                  ತೋಟೇಗೌಡ & ಪೂಜ  

ಸರಿಯೆ?

ನಿನ್ನ ಮೋಹದ ಸುಳಿಯ 

ಸೆಳೆತಕೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಮನವ 

ಬಯಕೆ ಬೆಂಕಿಯಲಿ ಬೇಯಿಸಿ 

ಸುಣ್ಣದ ಕಲ್ಲಾಗಿಸಿರುವುದು ಸರಿಯೆ? 

ಸುಂದರ ಆಗಸವ ಕಂಡು 

ಹಾರಲು ಹೋದ ಹಕ್ಕಿಗೆ 

ಕಾಣದ ಗಾಜಿನ ಗೋಡೆಯ ಕಟ್ಟಿ 

ಮತ್ತೆ ನೆಲಕೆ ಬೀಳಿಸೋದು ಸರಿಯೆ? 

ನಿನಗೆಂದೇ ಮೂಡಿಬಂದ ರವಿಯ 

ಕರೆಗೆ ಕಿವಿಗೊಡದೆ ದೂರಾಗಿ 

ಸತಾಯಿಸುವ ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿಯೆ 

ನೀನು ಮಾಡುತಿರುವುದು ಸರಿಯೆ? 

ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಲೀನವ ಬಯಸಿ

ಮೈದುಂಬಿ ಬಂದ ನದಿಯಿಂದ 

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ದೂರ ಸರಿದು 

ನದಿಯನೆ ಬರಿದಾಗಿಸುವುದು ಸರಿಯೆ?