ಜಗದೇಕದೇವಿ

ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳ ಕಾರಣ ನೀನು

ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳ ಹೂರಣ ನೀನು 

ನಾನು ಅಟ್ಟು ಎಡೆಯಿಟ್ಟ ಕವಿತೆಗಳ 

ಅರ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳೋ ಜಗದೇಕದೇವಿ ನೀನು

ನೀನಾಗೆ ನನ್ನಿಂದ ದೂರಾದ ನಂತರ 

ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳೆಲ್ಲ ಶವಾಗಾರದ ತೋರಣ! 

ಕಾಣದ ಕನಸನು ಕಣ್ಣಿಗೆ ತೋರಿಸಿ 

ಬಣ್ಣದ ಭಾವನೆಗಳ ಮಳೆ ಸುರಿಸಿ 

ಬೇಡದ ಬಯಕೆಗಳ ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸಿ 

ಬಿಸಿಯುಸಿರಲೆ ನಶೆಯ ಮೈಗೇರಿಸಿ

ಮದವೇರಿದ ಮನದ ಮದವಡಗಿಸದೆ 

ಬದುಕನೆ ಲೂಟಿ ಮಾಡಲು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದೆಯಾ?  

ನನ್ನೆದೆ ಹೊಲವ ಒಪ್ಪ ಮಾಡಿ 

ಹದನೋಡಿ ಒಲವ ಬೀಜ ಬಿತ್ತಿ 

ಒಂದೊಳ್ಳೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೂವ ಬೆಳೆದು 

ಮುಡಿಗೆ ಮುಡಿಯದೇ ಮರೆಯಾದೆ 

ಅರಳಿ ನಿಂತ ಹೂವ ನಾನೇನ ಮಾಡಲಿ? 

ಯಾವ ಕಲ್ಲು ದೇವರಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ನೀಡಲಿ?

ಕಡುಬೇಸಿಗೆ

ಮರೆವುಗಳ ಮರೆಮಾಚಿ 

ಕಾರಣಗಳ ಕೈಗೆಟುಕದಂತೆ 

ಎದೆಯಾಳದಿ ಅವಿಚಿಟ್ಟಿದ್ದ

ಪ್ರೀತಿಯ ಹಸಿನೆನಪುಗಳು 

ಒಮ್ಮೆಲೆ ಒಣಗಿ ಹೊತ್ತಿ ಉರಿದು 

ಎದೆಯನೇ ಕಿಚ್ಚಿಗೀಡು ಮಾಡಿವೆ!

ಅಂದು ಕನಸಲಿ ತಪ್ಪಿ ಕರೆದರೂ 

ಕಾದು ಓಗೊಟ್ಟು ಓಡಿಬರುತಿದ್ದೆ, 

ಇಂದು ಕೂಗಿ ಕೂಗಿ ಕರೆದರೂ 

ತಿರುಗಿ ನೋಡದೆ ಹೊರಟಿರುವೆ.

ಜೀವಕೆ ಜೀವ ಬೆಸೆದ ಪ್ರೀತಿಯೇ 

ಸವೆದು ನಶಿಸಿದೆ ನಮ್ಮ ತಿಕ್ಕಾಟದಲಿ!

ಅಂದು ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕು 

ಉಬ್ಬಿ ಮಳೆಯಂತೆ ಸುರಿಯುತಿದ್ದ

ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಕವಿತೆಗಳು 

ಇಂದು ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಕಾದು ಕುಳಿತರೂ 

ಯಾವ ಮಿಂಚು ಗುಡುಗಿನ ಸುಳಿವು ನೀಡದೆ 

ಬಾಳಲಿ ಕಡುಬೇಸಿಗೆಯ ನೆನಪಿಸುತಿವೆ!